Dokumenty szkoły

Podstawa prawna

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 sierpnia 2015 r. w sprawie zakresu i form prowadzenia w szkołach i placówkach systemu oświaty działalności wychowawczej, edukacyjnej, informacyjnej i profilaktycznej w celu przeciwdziałania narkomani

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 stycznia 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu i form prowadzenia w szkołach i placówkach systemu oświaty działalności wychowawczej, edukacyjnej, informacyjnej i profilaktycznej w celu przeciwdziałania narkomanii

 

WSTĘP

Wiek kilkunastu lat to czas szukania własnej drogi, poczucia bycia niezrozumianym, okres buntu przeciwko autorytetom. Czas ten więc sprzyja eksperymentowaniu z substancjami zmieniającymi świadomość. Substancje te ą coraz szerzej dostępne w coraz większym wyborze a młodzież  coraz częściej sięga po nie.

Używanie przez dzieci i młodzież  środków odurzających, przy jednoczesnym obniżeniu granicy wieku, powodują konieczność podejmowania przez szkoły działań zmierzających do eliminowania tych zjawisk. Najbardziej efektywną metoda przeciwdziałania zjawiskom patologicznym jest dostosowana do odbiorcy profilaktyka, która koncentruje uwagę ucznia na tym co jest dla niego dobre i zdrowe oraz służy jego dobremu samopoczuciu i prawidłowemu funkcjonowaniu w społeczeństwie.

ZAŁOZENIA PRORGAMU

Program przeznaczony jest dla uczniów klas IV - VIII   szkoły podstawowej im. Jana Pawła II w Prokowie, nauczycieli i rodziców, Dostarcza on informacji młodzieży, rodzicom i nauczycielom, o substancjach uzależniających, zagrożeniach im towarzyszących ich zażywaniu, wskazuje możliwość unikania tych zagrożeń. Program pokazuje perspektywy zdrowego życia i drogi do satysfakcji osobistych bez zażywania substancji uzależniających. Działania mają na celu wyposażenie uczniów w wiedzę i umiejętności niezbędnych w podejmowaniu właściwych decyzji między innymi: wyrabianie umiejętności asertywnego odmawiania oraz prowadzenie działań zmierzających do zmniejszenia rozmiarów niekorzystnych zjawisk.

Zaproponowana profilaktyka zawiera propozycję 7 godzin z młodzieżą ( zajęcia z wychowawcą), szkolenie dla nauczycieli,  2 spotkania z rodzicami oraz spotkania ze specjalistami od uzależnień. Program opiera się przede wszystkim na profilaktyce, czyli zapobieganiu. Profilaktykę rozumiemy jako aktywny proces, który przygotowuje uczniów do stawiania czoła przeciwnościom codziennego życia i pomaga je przezwyciężać. Uczeń powinien sam umieć stworzyć sobie takie warunki życia, które umożliwiają zdrowe zachowania i zdrowy styl życia..

 

 

 

I. CELE DZIAŁAŃ PROFILAKTYCZNYCH

1. Przekazywanie informacji o zagrożeniach zdrowotnych, społecznych i moralnych spowodowanych zażywaniem szkodliwych substancji.

2. Wskazywanie możliwości unikania tych zagrożeń oraz sposobów radzenia sobie z nimi.

3. Prezentowanie perspektyw zdrowego życia i drogi do satysfakcji osobistych bez stosowania środków uzależniających.

4. Kształtowanie umiejętności przeciwdziałania presji środowiska i rówieśników do przejawiania złych zachowań.

5. Uczenie dzieci spędzania wolnego czasu w sposób atrakcyjny i społecznie akceptowany.

 

II. CZYNNIKI WARUNKUJĄCE SKUTECZNOŚĆ PROFILAKTYKI

1. Do działań profilaktycznych włączeni powinni być wszyscy pracownicy szkoły, rodzice oraz instytucje zajmujące się problemami uzależnień.

2. Treść zajęć nie powinna rozbudzać u dzieci zainteresowania używkami, ciekawości i chęci spróbowania ich.

3. Zajęcia nie mogą przebiegać w atmosferze straszenia i moralizowania.

4. Podejmowane działania profilaktyczne zmierzać powinny do kształtowania u dzieci samoświadomości i samooceny oraz umiejętności komunikowania się i podejmowania decyzji i odpowiedzialności za siebie i innych.

III. ZADANIA

1. Dostarczanie informacji o substancjach uzależniających i skutkach ich zażywania.

2. Współpraca z rodzicami uczniów oraz instytucjami zajmującymi się problemami uzależnień.

3. Udzielanie porad uczniom, rodzicom  w zakresie zapobiegania uzależnieniom.

4. Kształtowanie odpowiednich postaw i umiejętności uczniów.

5. Udostępnianie uczniom, rodzicom i nauczycielom ulotek, materiałów edukacyjnych dotyczących problematyki środków psychoaktywnych.

IV. SPOSOBY REALIZACJI ZADAŃ

1.. Zdiagnozowanie problemu -przeprowadzenie wśród uczniów, rodziców i nauczycieli ankiet dotyczących wiedzy o środkach psychoaktywnych.

 2. Prowadzenie w klasach zajęć przez nauczycieli na bazie proponowanych scenariuszy.
3..Zorganizowanie spotkania profilaktycznego z rodzicami

4.. Zorganizowanie spotkań ze specjalistami.

5.  Formy teatralne

6. Seanse filmowe

V. EWALUACJA PROGRAMU

Ocena programu zostanie dokonana na podstawie ankiet skierowanych do rodziców i uczniów oraz poprzez opracowanie przez uczniów klas IV - VIII  prezentacji multimedialnej, która zawierać będzie wszystkie informacje z którymi zapoznawali się uczniowie dotyczących dopalaczy. Prezentacja zostanie udostępniona w Internecie. Równie ważnym elementem ewaluacji będzie bezpośrednia obserwacja zmian zachodzących w zachowaniu uczniów oraz efekty różnorodnych zaplanowanych działań realizowanych podczas godzin z wychowawcą ( plakaty, wystawy ). Wyniki ewaluacji staną się dla nas podstawa do planowania działań na następne lata.

 

 

 

 

         PLAN PROGRAMU

 

       ROK SZKOLNY 2020/ 2021

 

 

filmy edukacyjne

 

https://www.youtube.com/watch?v=UU0eiMuUEpM

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=DJUmFx9jf58

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=P-8a1roBc8g

 

 

 

VI. ZAŁACZNIKI.

 

1. Ankieta dotycząca środków psychoaktywnych dla uczniów
2. Ankieta dotycząca środków psychoaktywnych dla rodziców
3. Ankieta dotycząca środków psychoaktywnych dla nauczyciela
4. Ankieta podsumowująca realizacje programu dla uczniów
5. Scenariusze zajęć z uczniami

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Załącznik nr.1

 

 

ANONIMOWA ANKIETA DLA UCZNIÓW

https://www.interankiety.pl/f/RMBbybxM

1.   Jak oceniasz skalę zażywania dopalaczy  w Twoim otoczeniu?

 

a)      Duża             b)     Średnia          c)               Mała           d)         Trudno powiedzieć

 

2. Czy znasz skutki zażywania dopalaczy?

Tak                                                                 Nie

 

 

 3. Czy uważasz, że dopalacze są bezpieczne dla zdrowia?

 

            a)  Tak

            b)  Nie

            c)  Trudno powiedzieć

 

4. Czy Twoim zdaniem od dopalaczy  można się uzależnić?

 

            a) Tak

            b) Nie

            c) Nie wiem

 

5.  Skąd pochodzi Twoja wiedza o środkach uzależniających?

 

            a) z Internetu

            b) ze szkoły

c) od znajomych

            d) od rodziców

e) nie posiadam wiedzy na temat narkotyków

f)inne(skąd?)……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………………………

 

 

 6. Czy zauważyłeś, że ktoś na terenie szkoły sprzedaje dopalacze?

TAK / NIE


7. Czy byłeś namawiany do zażywania dopalaczy?

TAK / NIE
 

 8.       Co Cię skłoniło do spróbowania środków uzależniających?

 

            a) to pytanie mnie nie dotyczy

            b) namówili mnie znajomi

            c) chciałam/em zobaczyć jak to jest

            d) chciałam/em zapomnieć o problemach

            e)chciałam/em zaimponować innym

 

9.       Czy uważasz, że w szkole powinny częściej odbywać się zajęcia na temat profilaktyki uzależnień?

 

            a) Tak

            b) Nie

 

 10. Dlaczego młodzież sięga po dopalacze?

- uciekają od problemów rodzinnych
- dla zabawy
- dla szpanu
- z ciekawości
- zostali namówieni
- brak innych zajęć niż nauka
 

                                                                                  Dziękujemy za wypełnienie ankiety!

 

 

 

 

 

Załącznik nr.2

 

 

ANKIETA DLA RODZICÓW- ŚRODKI PSYCHOAKTYWNE

.

Szanowni Rodzice!

Proszę o wypełnienie ankiety, która jest anonimowa. Wyniki tej ankiety posłużą cennym badaniom, przeprowadzonym na terenie szkoły. Dziękuję za przychylne potraktowanie mojej prośby.

 

1. Czy wie Pani/ Pan co to są dopalacze?

a) tak

b) nie

c) częściowo,

2. Czy według Pani/ Pana dziecko zetknęło się z osobami używającymi dopalacze?

a) tak

b) nie

3. Czy wie Pani/ Pan jak rozpoznać że dziecko jest pod wpływem dopalaczy?

a) tak

b) nie

4. Czy według Pani / Pana istnieje na terenie szkoły zagrożenie dopalaczami?

a) tak

b) nie

c) częściowo

 

5. Czy Państwa dziecko chętnie rozmawia z Wami o swoich problemach?
a) nigdy
b) rzadko
c) często

6. Czy wiecie, jak Wasze dziecko spędza czas wolny?
a) tak
b) nie

7. Czy znacie większość kolegów i koleżanek swoich dzieci?
a) tak
b) nie



8. Czy zdaniem Państwa kiedykolwiek zdarzyło się, że dziecko używało środka uzależniającego?
a) tak - jeden, dwa razy
b) kilka razy
c) wiele razy
d) nigdy
e) nie wiem
 

 

9. Czy wie Pani/ Pan do kogo zwrócić się o pomoc, w razie zaobserwowania u dziecka użycia dopalaczy?

a) tak

10. Jakie środki według Pani/ Pana należałoby przedsięwziąć aby szkoła była miejscem bezpiecznym, wolnym od dopalaczy?

a) organizowanie dla dzieci i rodziców spotkań z pedagogiem, psychologiem, lekarzem
b) organizowanie pogadanek na wywiadówkach,
c) organizowanie dla dzieci czasu wolnego - wycieczki, zawody sportowe, festyny
d) nie oczekuję pomocy
 

Dziękujemy za wypełnienie ankiety!

 

Załącznik nr.3

 

 

ANKIETA DLA NAUCZYCIELI- ŚRODKI PSYCHOAKTYWNE

.

Proszę o wypełnienie ankiety, która jest anonimowa. Wyniki tej ankiety posłużą cennym badaniom, przeprowadzonym na terenie szkoły. Dziękuję za przychylne potraktowanie mojej prośby.

 

1. Czy wie Pani/ Pan co to są dopalacze?

a) tak

b) nie

c) częściowo,

 

2. Czy wie Pani/ Pan jak rozpoznać że dziecko jest pod wpływem dopalaczy?

a) tak

b) nie

3. Czy według Pani / Pana istnieje na terenie szkoły zagrożenie dopalaczami?

a) tak

b) nie

c) częściowo

4. Czy wie Pani/ Pan jakie są zainteresowania  waszych wychowanków?

a) tak

b) nie

 

5. Czy na godzinach wychowawczych poruszaliście tematykę związaną z asertywnością?

a) tak

b) nie

6.  Jakie środki według Pani/ Pana należałoby przedsięwziąć aby szkoła była miejscem bezpiecznym, wolnym od środków psychoaktywnych?

a) organizowanie dla dzieci i rodziców spotkań z pedagogiem, psychologiem, lekarzem
b) organizowanie pogadanek na wywiadówkach,
c) organizowanie dla dzieci czasu wolnego -  wycieczki, zawody sportowe, festyny
e) inne……………………………

 

 

Dziękuję za wypełnienie ankiety!

 

 

 

 

ANKIETA PODSUMOWUJĄCA REALIZACJE PROGRAMU

UCZNIOWIE

Proszę zakreślić jedną 6odpowiedź.

 

 

 

 

Czego się jeszcze nauczyłem/Am…………………………………………..

 

 

 

 

 

 

 

 

SCENARIUSZE ZAJĘĆ Z UCZNIAMI

 

 

Tematy zajęć z młodzieżą:

1. SUBSTANCJE UZALEŻNIAJĄCE
2. DOPALACZE – ZABÓJCZA MODA
3. :  ZACHOWANIA ASERTYWNE
4. SPOSÓB NA NUDĘ.
5. ETAPY PODEJMOWANIA  DECYZJI
6. MOJE MOCNE STRONY.
7. GDZIE SZUKAĆ POMOCY?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ – SCENARIUSZE GODZIN WYCHOWAWCZYCH

 

TEMAT: SUBSTANCJE UZALEŻNIAJĄCE.

Cel ogólny: Zapoznanie uczniów z mechanizmem uzależnienia oraz rodzajami środków uzależniających.

Cele szczegółowe:

- rozróżnia naturalne i chemiczne sposoby osiągania dobrego samopoczucia,

- rozpoznaje substancje odurzające oraz mechanizmy ich działania.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

Szary papier, pisaki, szpula nici, plansza z nazwami narkotyków.

METODY: mini wykład, pogadanka, ćwiczenia praktyczne

Przebieg zajęć:

1. Wprowadzenie do tematu
   Tematem lekcji są środki uzależniające. Na nasze uczucia może wpływać to, co dzieje się w realnym życiu i to, co dzieje się w naszym mózgu. Mózg rejestruje to, co dzieje się w realnym świecie, ale może być również pobudzony sztucznie za pomocą środków chemicznych. Pierwszy sposób polega na tym, ze człowiek próbuje tak postępować, aby jego życie stawało się lepsze i tworzyło więcej okazji do przyjemnych przeżyć. A do tego potrzebna jest własna aktywność i wybór takich działań, które człowiekowi służą, a przy tym nie szkodzą jemu samemu i innym ludziom.Drugi sposób na ulepszenie samopoczucia to zażywanie substancji chemicznych po to, by uciec od przezywania stanów przykrych. Jest to droga sztuczna, ponieważ pod wpływem substancji chemicznych uczucia ulegają zmianie, a ludzie czują się lepiej tylko w danej chwili. Oczekiwany efekt uzyskuje się tylko na początku brania tych substancji, jednak po to, by znowu poczuć się "dobrze". Człowiek nie potrafi już żyć bez chemicznego pobudzenia własnego mózgu, ale im dłużej to robi, tym większych szkód doznaje, a nie mogąc od tego się powstrzymać, ulega zniszczeniu.

2.Skojarzenia: Pytania do klasy:

- Co robią ludzie, aby poprawić sobie samopoczucie?- zapisuje odpowiedzi dzieląc je na naturalne i sztuczne.

3. Omówienie planszy: uczniowie zastanawiają się nad podziałem metod na dwie grupy:

a. naturalne – polegające na własnej aktywności, która nie szkodzi ani nam, ani innym ludziom,

b. sztuczne – stosując środki uzależniające – które wpływają na działanie mózgu i nasze uczucia dopóki działają w organizmie.

4. Doświadczenie – mechanizm uzależnienia:

Uczeń odwija kawałek nici ze szpulki a następnie rozrywa ją na dwie części, następnie drugi uczeń owija nicią nadgarstki kolegi, a ten próbuje je rozerwać. Na tym przykładzie nauczyciel tłumaczy jak łatwo i niezauważalnie człowiek może popaść w uzależnienie z którego nie może się wyswobodzić.

5. Wykład – substancje uzależniające (prezentacja multimedialna lub z użyciem materiałów pomocniczych – plansz o substancjach uzależniających).

I. Nikotyna - organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów pirydynowych zawarty w liściach i korzeniach tytoniu szlachetnego .  W niskich dawkach (1–3 mg) wykazuje działanie stymulujące, co jest głównym powodem, dla którego palenie tytoniu sprawia przyjemność. W małych dawkach działa ona stymulująco, powodując wzmożone wydzielanie adrenaliny, co powoduje wszystkie związane z tym objawy (zanik bólu i głodu, przyspieszone bicie serca, rozszerzone źrenice itp). W większych dawkach powoduje trwałe zablokowanie działania układu nerwowego, gdyż wiąże się ona trwale z receptorami nikotynowymi w komórkach nerwowych zaburzając ich metabolizm. Pojawia się uczucie lekkości, następnie zmiana percepcji, zmiana postrzegania otoczenia, światłowstręt, zmęczenie, brak energii, uczucie oderwania od rzeczywistości, myślotok, wymioty, biegunka. W jeszcze większych dawkach występuje zamroczenie pola widzenia i pojawić się mogą halucynacje – zazwyczaj czarno-białe "wizjonerskie" obrazy. W ekstremalnie wysokich dawkach następuje utrata przytomności, drgawki i zgon.

II. Środki tłumiące –np.  alkohol etylowy - Etanol jest substancją narkotyczną z kategorii depresantów. W małych dawkach – rzędu 30–35 ml (duże piwo, dwa kieliszki wódki) wywołuje on stan pobudzenia, przyspieszone bicie serca, rozszerzenie źrenic, zaprzestanie odczuwania zmęczenia i ogólną poprawę nastroju. U zdrowej, młodej osoby, która do tej pory nie spożywała alkoholu, wypicie 100 g etanolu (ok. 1/4 l wódki) powoduje już zwykle stan silnego zamroczenia – objawiający się utratą sprawności ruchowej, problemami z utrzymaniem równowagi, utratą kontroli nad własnymi emocjami. W skrajnych postaciach zamroczenie alkoholowe przejawia się czasami całkowitą utratą świadomości i zanikami pamięci, zanika zdolność koncentracji i oceny sytuacji, pamięć, mowa, widzenie staje się nieostre. Często alkohol leży u podstaw zachowań agresywnych i impulsywnych, a zaburzenie zdolności logicznego myślenia może powodować nieporozumienia, przez co osoby nadużywające alkoholu często wdają się w bójki.

III. Halucynogeny – marihuana - wysuszone i czasem sfermentowane kwiatostany(niejednokrotnie z niewielką domieszką liści) żeńskich roślin konopi (Cannabis sativa) zawierające substancje psychoaktywne z grupy kannabinoli. Ma ona w zależności od warunków działanie: uspokajające, lekko euforyzujące i przeciwbólowe, pobudzające apetyt, rozkurczające mięśnie, zmniejszające ciśnienie śródgałkowe i rozszerzające oskrzela.

IV. Środki pobudzające – amfetamina - organiczny związek chemiczny, pochodna β-fenyloetyloaminy. Powoduje  silne pobudzenie psychomotoryczne, euforia, przyśpieszona akcja serca i szybki oddech, podwyższone ciśnienie krwi, brak łaknienia i potrzeby snu, rozszerzenie źrenic, bladość skóry, gonitwa myśli, silna euforia, jadłowstręt i światłowstręt, suchość w ustach, zmniejszona wrażliwość na ból oraz zmęczenie.

V. Opiaty – morfina -  organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów. Wchodzi w skład opium i jest jego najistotniejszym składnikiem psychoaktywnym. Ma działanie narkotyczne (odurzające), przeciwbólowe, przeciwkaszlowe, przeciwbiegunkowe, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (zalicza się do depresantów). Nadmierne dawki mogą prowadzić do śpiączki z depresją ośrodka oddechowego (niewydolność oddechowa). Kilkunastokrotne użycie morfiny prowadzi do uzależnienia fizycznego, uzależnienie psychiczne występuje znacznie szybciej.

 

VI. Praca na forum lasy. "Burza mózgów".
Prowadzący zajęcia prosi klasę o podanie powodów, dla których ludzie sięgają po środki uzależniając. Następne uczniowie odpowiadają na pytanie:
Co się później dzieje z kimś, kto sięga po środki uzależniające np. z ciekawości.
Podsumowując wypowiedzi uczniów nauczyciel podkreśla, ze osoba sięgająca po środki uzależniające wpada w chemiczną pułapkę, tj. zniekształca obraz świata, na który patrzy i oszukuje sam siebie, gdyż pod wpływem tych środków zmienia się nie tylko stan uczuć, ale i sposób myślenia. Przez chwilę "szpanuje", ma nowych przyjaciół, jednak później uzależnia się i przestaje interesom się czymkolwiek oprócz substancji uzależniających, bez których z czasem nie potrafi już funkcjonować.

VII. Praca w małych grupach. Ćwiczenie.
Dzielimy klasę na grupy czteroosobowe. Każda grupa na karteczkach zapisuje skojarzenia ze słowem "uzależnienia". Następnie prosimy liderów grup o podyktowanie swoich zapisów. Pozytywne skojarzenia zapisujemy na jednej postaci człowieka (wyciętej z papieru), negatywne zaś na drugiej. Kiedy zapisane są już wszystkie skojarzenia, kładziemy sylwetkę pozytywną na tę z negatywnymi określeniami. Zadajemy pytania typu:
Czy osoba uzależniona zawsze czuje się "na luzie", "odlotowo", co się z nią dzieje?
Kiedy grupa podaje odpowiedzi, możemy odrywać małe kawałki pozytywnej sylwetki, spod której wylania się całkiem nowy obraz osoby uzależnionej.

 

VII. Runda końcowa: Każdy uczeń kończy następujące zdanie: Dzisiaj na zajęciach ważne dla mnie było…

 

 

 

 

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ – SCENARIUSZE ZAJĘĆ

 

TEMAT: DOPALACZE – ZABÓJCZA MODA

Cel ogólny: Zapoznanie uczniów z mechanizmem działania dopalaczy.

Cele szczegółowe:

-uczeń podaje przyczyny sięgania po dopalacze przez młodzież,

- potrafi podać skutki działania dopalaczy,

- potrafi podać argumenty za oraz przeciw używania dopalaczy,

- potrafi odróżnić dopalacze od innych substancji psychoaktywnych

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

Szary papier, pisaki, prezentacja Dopalacze, arkusz niedokończone zdania

METODY: burza mózgów, pogadanka, dyskusja 

Przebieg zajęć:

1. Nauczyciel zadaje uczniom pytanie: czym wg was są dopalacze?
Przykładowe odpowiedzi:
Dopalacze to:
- substancje psychoaktywne,
- produkt współczesnej mody,
- substytuty uzależniających substancji chemicznych i
mieszanki ziół,
- pierwszy krok do nałogu,
- zagrożenia dla zdrowia i życia …
2. Nauczyciel włącza uczniom przygotowaną wcześniej prezentację multimedialną dotyczącą skutków zażycia substancji psychoaktywnych oraz sposobów ograniczenia mody na dopalacze.
3. Nauczyciel przeprowadza rozmowę dydaktyczną z uczniami na temat materiału stymulującego przedstawionego w prezentacji.
 

 

4.Informacje podstawowe:

1. Używanie tzw. dopalaczy jest niebezpieczne dla zdrowia fizycznego,

psychicznego i relacji społecznych użytkownika.

Prezentując ten podstawowy komunikat musimy umieć podać pojedyncze

2. Producenci i sprzedawcy tzw. dopalaczy nie gwarantują nam bezpieczeństwa,

nie prowadzą żadnych wystarczających badań analitycznych z punktu widzenia bezpieczeństwa użytkownika. To zawsze wielki eksperyment na ludziach.

3. Z powodu używania różnorodnych składników nie da się odpowiedzialnie przewidzieć skutków indywidualnych użycia danego „dopalacza" u konkretnego użytkownika. Taka sytuacja bardzo utrudnia pomoc lekarską, gdy jest ona niezbędna.

4. W niektórych „dopalaczach” wykryto substancje będące nielegalnymi narkotykami z potencjałem uzależnienia, dodane tam bez wiedzy nabywcy. Tzw. dopalacze mogą uzależniać.

5. Nie wszyscy używają tzw. dopalaczy, w gruncie rzeczy była to i jest

nadal mniejszość i to zdecydowana MNIEJSZOŚĆ. Moda na „dopalacze” nie obowiązuje, nie ma jej, ogranicza się do wybranych, niewielkich środowisk.

 

0. 5. Burza mózgów:
1. Uczniowie wypisują motywy , którymi kierują się młodzi ludzie sięgając po dopalacze;
2. Uczniowie wypisują argumenty przeciw braniu dopalaczy
   6. Arkusz „Moje poglądy”: uczniowie kończą następujące zdania:

- Dopalacze kojarzą mi się z …

- Według mnie dopalacze są …

- Kiedy moi rówieśnicy korzystają z dopalaczy myślę …

- Dopalacze są …

6. Dyskusja.

Uczniowie dzielą się na dwie grupy. Jedna przygotowuje argumenty przemawiające za słusznością zdania: Warto brać dopalacze, druga: Dopalacze szkodzą. Argumenty zapisujemy na tablicy.

7. Omówienie dyskusji:

Propozycje pytań do uczniów:

- Które argumenty przekonały Was o słuszności tezy Warto brać dopalacze?

- Które z argumentów przeciw braniu dopalaczy przemówiły do Was najbardziej?

- Co przekonuje was o słuszności własnego wyboru – niebrania dopalaczy?

8. Runda końcowa: Każdy uczeń kończy następujące zdanie: Z dzisiejszych zajęć zapamiętałem…

9. Ewaluacja – ankieta ewaluacyjna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ - SENARIUSZE ZAJĘĆ

 

TEMAT:  ZACHOWANIA ASERTYWNE.

Cel ogólny: zapoznanie uczniów z techniką zachowań asertywnych.

Cele szczegółowe:

- uczeń rozpoznaje zachowania asertywne,

- potrafi określić przyczynę zachowań asertywnych,

- rozwija poczucie własnej wartości.

Środki dydaktyczne: arkusze papieru, pisaki

Metody: wykład, ćwiczenia praktyczne, burza mózgów, psychodrama.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1. Wykład – zachowania asertywne:

ASERTYWNOŚĆ – charakteryzuje się respektowaniem własnych praw oraz uszanowaniem praw innych. Zachowując się asertywnie:

- jesteśmy zadowoleni z siebie i innych,

-  mamy szacunek dla siebie i innych,

- mniej ranimy innych,

- kształtujemy poczucie własnej wartości

Ryzykujemy, że:                                         

- będziemy źle postrzegani przez innych, ponieważ wyrażamy swoje odczucia,

- uzyskamy etykietę człowieka idącego przez życie przebojem,

- możemy się spodziewać zmian w naszych relacjach z innymi.

2. Ćwiczenie – sztuka odmawiania:

Przed rozpoczęciem ćwiczenia nauczyciel precyzuje uczniom pojęcie „odmowa asertywna”, zaznacza że mówiąc innym nie, pamiętali o uzasadnieniu swojej decyzji. Podkreśla także aby:

- nie przepraszali swojego rozmówcy – odmowa nie jest niczym złym,

- nie usprawiedliwiali swojego postępowania,

- nie krytykowali ani nie pouczali drugiej osoby,

Ćwiczenie w parach – odmawianie:

Jeden uczeń chce od drugiego pożyczyć zeszyt, pieniądze itp. Zadaniem właściciela jest asertywnie odmówić swojemu rozmówcy np.

Niepoprawnie – Nie pożyczę ci tej książki bo u ciebie jest brudno i mi ją zniszczysz.

Poprawnie – Nie pożyczę ci tej książki bo mam taką zasadę, że nie pożyczam książek.

3. Omówienie ćwiczenia:

Propozycje pytań dla uczniów

- Co czuliście pożyczając drugiej osobie rzecz?

- Co czuliście odmawiając?

- W której roli łatwiej się wam było odnaleźć: pożyczającego czy właściciela?

4. Burza mózgów:

 Odwołując się do własnych refleksji, uczniowie mówią, co ryzykują zachowując się asertywnie. Wypowiadają się też na temat wpływu zachowania na wizerunek publiczny. Swoje propozycje zapisują na arkuszach papieru>

5. Psychodramy:

Propozycje sytuacji do odegrania:

1. Chłopak wchodzi do szkolnej łazienki, w której koledzy palą papierosyl. Koledzy zachęcają go by się do nich przyłączył.
2. Koleżanka pożycza drobne sumy pieniędzy, ale nigdy ich nie oddaje. Teraz znowy próbuje pożyczyć pieniądze.
3. Klasa planuje iść na wagary, jednak 2 osoby uważają, że to jeszcze bardziej pogorszy sytuację klasy.

6. Omówienie scenek:

Propozycje pytań do uczniów:

- Co czujemy, myślimy, robimy w sytuacjach wymagających od nas przeciwstawienia się innym?

- Na czym polegałyby asertywne zachowania w tych sytuacjach?

7. Każdy uczeń kończy zdanie: Dzisiaj na zajęciach zaskoczyło mnie …

8. Ewaluacja – ankieta ewaluacyjna

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ - SENARIUSZE ZAJĘĆ

 

TEMAT:  SPOSÓB NA NUDĘ.

 

CZĘŚĆ I

.PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1. 1. WPROWADZENIE DO TEMATU. Nauczyciel zadaje pytania – czym jest nuda? Kiedy ludzie się nudzą oraz czy nuda jest zła i kiedy należy  znią walczyć?
   2. ZAPISYWANIE PRZEZ UCZNIÓW NA KARTKCE Z KALENDARZA  ( Z GODZINAMI) SWOJEGO PLANU DNIA.
   3. UCZNIOWIE ODCZYTUJA SWÓJ PLAN DNIA

4. OGLĄDANIE FILMU PREZENTUJĄCEGO WYWIAD Z DZIENNIKARZEM,

P. KRZYSZTOFEM ZIEMCEM

5. ROZMOWA NA TEMAT FILMU: CZEGO DZIECI SIĘ DOWIEDZIAŁY,

CO ZAPAMIĘTAŁY, CO BYŁO DLA NICH CIEKAWE

5. „ZRÓBMY WYWIAD!”

– N. zapowiada, że będą  samodzielnie prowadzić wywiady z kilkoma

pracownikami szkoły na temat ich sposobów na nudę i spędzania wolnego czasu.

Aby to zrobić, konieczne jest przygotowanie się do takiej rozmowy.

– Na podstawie obejrzanego wcześniej filmu uczniowie nazywają zasady prowadzenia

wywiadu, a nauczyciel zapisuje je w punktach na dużym arkuszu papieru, np.

• pamiętaj, na jaki temat prowadzisz wywiad,

• dobrze przemyśl i zapisz na kartce kilka pytań do wywiadu,

• kulturalnie przywitaj i pożegnaj się z rozmówcą, podziękuj mu za rozmowę,

• w czasie rozmowy patrz na osobę, która mówi.

6. Uczniowie w parach konstruują przykładowy wywiad a następnie go odczytują.
7. 7. Wsólne wybieranie najciekawszych pytań do przeprowadzenia wywiadów z uczniami i pracownikami szkoły

Zadaniem uczniów będzie w parach w ciągu tygodnia przeprowadzić wywiad z dowolnym uczniem oraz przydzielonym pracownikiem szkoły

 

CZĘŚĆ II

 

PO SKOŃCZONYCH WYWIADACH UCZNIOWIE ZDAJĄ RELACJE Z ODBYTYCH

ROZMÓW

 

 

 

N. zawiesza na tablicy dużyarkusz papieru z narysowanympośrodku kołem (słońcem).

– W kole napisany jest temat:SPOSOBY NA NUDĘ.

– Grupy kolejno opowiadają, o jakich sposobach mówili rozmówcy. Każdy pomysł zostaje

zapisany przez N. w postaci promienia słońca wokół koła .Powtarzające się u rozmówców

hasła przedłużają promienie o kolejne okienka.

– Tak utworzone słoneczko daje okazję do podsumowania wywiadów i zauważenia

przez dzieci, których pomysłów na nudę jest więcej, a których mniej. W dalszej

dyskusji dzieci próbują wyjaśniać, z czego te różnice wynikają, czym są

spowodowane, i które ze sposobów

Umieszczenie plakatów na holu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ – SCENARIUSZE GODZIN WYCHOWAWCZYCH

TEMAT: ETAPY PODEJMOWANIA  DECYZJI.

Cel ogólny: Zapoznanie uczniów z mechanizmem podejmowania decyzji.

Cele szczegółowe:

- uczeń potrafi odmawiać,

- potrafi  podejmować odpowiedzialne decyzje,

- potrafi być asertywny.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

Plansza „ Labirynt podejmowania decyzji”, karty z planszą dla każdego ucznia

Metody: Wykład, psychodrama, praca indywidualna i w grupach.

Przebieg zajęć:

1. Wstęp – wszyscy w kręgu określają swój nastrój w skali 1 do 10.
2. Wykład – Etapy decydowania i odmawiania.

ETAP I:

Sprawdź zadając pytania czy to co proponuje Ci kolega jest naprawdę dla ciebie dobre:

- Czy jest to bezpieczne?

- Czy jest to dla mnie zdrowe?

- Czy rodzice zgodziliby się na to?

- Jak będę się czuł kiedy to zrobię?

ETAP II:

Jeśli dany pomysł jest zły, podejmij decyzję odmowną (możesz powiedzieć NIE, możesz postępować inaczej niż kolega, możesz odejść jeśli coś ci nieodpowiada)

ETAP III:

Powiedz NIE i ewentualnie zaproponuj swojemu rozmówcy w zamian coś innego (zmieniając temat rozmowy, proponując inny sposób spędzania czasu, obracając propozycję w żart).

3. Omówienie sytuacji, psychodrama:

Scenka: Jesteś u koleżanki lub kolegi w domu. Wykorzystując nieobecność rodziców namawia Cię on/ona do np. wypicia piwa.

4. Praca w grupach 3-4 osobowych – psychodrama:

Jedna z osób namawia drugą do zażywania środków odurzających, a trzecia – pozostaje obserwatorem zajścia. Po kilku minutach następuje zamiana ról.

5. Omówienie scenek: Uczniowie wypowiadają się na temat uczuć, których doświadczali wcielając się w poszczególne role. Co sprawiało im największą trudność w odmowie.
6. Plansza Labirynt podejmowania decyzji: nauczyciel omawia planszę, a następnie uczniowie samodzielnie ją wypełniają zwracając szczególną uwagę na skutki decyzji.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SYTUACJA

 

 

 

 

MOŻNA                                                                   MOŻNA                                             MOŻNA

 

 

 

 

 

SKUTKI                                                                   

 

SKUTKI                                                                  SKUTKI

 

 

 

 

                                                                                 ROZWIAZANIE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

7. Runda końcowa: Każdy uczeń kończy następujące zdanie: Na dzisiejszych zajęciach zaskoczyło mnie…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ – SCENARIUSZE ZAJĘĆ

TEMAT: MOJE MOCNE STRONY.

Cel ogólny: umiejętność określania swoich mocnych i słabych stron.

Cele szczegółowe:

- uczeń uświadamia sobie mocne strony,

- potrafi je u siebie rozpoznać.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

Brystol, kredki, sylwetka człowieka wycięta z papieru.

METODY: mini wykład, burza mózgów, ćwiczenia praktyczne

Przebieg zajęć:

1. Runda wstępna: Wszyscy kończą następujące zdanie: Ostatnio zostałem pochwalony za ...
2. Krótkie wprowadzenie do zajęć.

Nauczyciel tłumaczy wszystkim, że warto każdego dnia myśleć o sobie pozytywnie, nasza samoocena ma bowiem wpływ na to, jak się zachowujemy, jakich wyborów dokonujemy. Gdy słyszymy o sobie negatywne opinie nasze poczucie własnej wartości maleje. Pozytywne uwagi i myśli wzmacniają wiarę we własne siły.

 

3. Ćwiczenie – moja sylwetka: W kontur postaci wyciętej z papieru uczniowie wpisują swoje mocne strony np. moje ręce potrafią najlepiej grać w koszykówkę itp.

 

4. Omówienie ćwiczenia: Uczniowie kolejno mówią co sprawiło im największą trudność w tym zadaniu, a co było łatwe.
5. Gra „List Polecony”:

Uczniowie otrzymują po trzy kartki z niedokończonym zdaniem: Lubię kiedy TY … Następnie uzupełniają jego treść – na każdej  z otrzymanych kartek – w zależności od tego, do kogo chcą skierować swoje komunikaty. Chętni odczytują swoje komunikaty.

6. Omówienie gry:

Wszyscy wypowiadają się na temat uczuć, które towarzyszyły im , gdy odczytywali pozytywne informacje o sobie.

7. Ewaluacja – ankieta ewaluacyjna.

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ – SCENARIUSZE ZAJĘĆ

 

TEMAT: GDZIE SZUKAĆ POMOCY?

Cel ogólny: wskazanie osób i instytucji do których uczniowie mogą zwrócić się z prośbą o pomoc.

Cele szczegółowe:

- uczeń wie do kogo może się zwrócić z prośbą o pomoc w sprawie uzależnień na terenie szkoły lub gminy,

- zna zakres oferowanej pomocy przez osoby lun instytucje.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE: Kartki papieru, długopisy.

METODY: pogadanka

Przebieg zajęć:

1. Runda wstępna: Wszyscy kończą następujące zdanie: Czuję się dziś jak …
2. Pogadanka dotycząca osób i instytucji, do których uczniowie mogą się zwrócić o pomoc zarówno w szkole, jak i na terenie gminy.
3. Podanie uczniom nazw instytucji udzielających wsparcia uzależnionym i ich rodzinom oraz adresów umożliwiających kontakt z tymi placówkami.

 

Jeżeli ktoś naruszył Twoje Prawa, powinieneś to zgłosić. Najlepiej porozmawiaj z rodzicami, szkolnym pedagogiem lub wychowawcą.
Jeżeli nie chcesz, aby ktoś dowiedział się o Twoich problemach, możesz zadzwonić i anonimowo porozmawiać z kimś, kto Ci pomoże.

Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka to telefon skierowany do wszystkich dzieci, które potrzebują pomocy. Jeśli zadzwonisz pod ten numer, będziesz mógł/mogła porozmawiać ze specjalistą, który postara Ci się pomóc. Numer 0 800 12 12 12 jest bezpłatny, jeśli dzwonisz z telefonu stacjonarnego. Telefon działa od poniedziałku do piątku w godzinach 8:15-20:00*.

NIEBEZPIECZNE SYTUACJE  

Numer 112 to numer alarmowy, pod który możesz zadzwonić, gdy znajdziesz się w niebezpiecznej sytuacji. Zadzwoń pod ten numer, jeśli uważasz, że potrzebna jest interwencja policji, straży pożarnej lub pogotowia.

http://www.112.gov.pl/

OFIARY I ŚWIADKOWIE PRZEMOCY

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę uruchomiła bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży. Jeżeli czujesz się krzywdzony i potrzebujesz pomocy – możesz zadzwonić pod numer 116 111. Specjaliści porozmawiają z Tobą o każdym problemie, z którym nie potrafisz sobie poradzić i udzielą Ci pomocy. Telefon działa codziennie w godzinach 12:00 – 22:00*. Pytania możesz też zadawać przez stronę internetową: www.116111.pl

http://fdds.pl/

Niebieska Linia to Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie, które przeciwdziała przemocy, dostarcza specjalistycznej pomocy psychologicznej i prawnej oraz prowadzi ośrodek dla osób dotkniętych przemocą. Jeśli czujesz, że zostałeś pokrzywdzony i nie wiesz, gdzie masz szukać pomocy, skontaktuj się z Pogotowiem przez e-mail: pogotowie@niebieskalinia.pl lub skorzystaj z całodobowego Ogólnopolskiego Telefonu dla Ofiar Przemocy w Rodzinie: 800 120 002.

http://www.niebieskalinia.pl/

Telefon 800 100 100 oferuje wsparcie i informacje rodzicom i nauczycielom, których dzieci i podopieczni są narażeni na kłopoty związane m.in. z przemocą online, seksualną, w szkole, z uzależnieniami czy też w związku z korzystaniem z nowych technologii, np. telefonów komórkowych. Pomoc jest bezpłatna i anonimowa; skontaktować się można również przez formularz http://800100100.pl/napisz lub pisząc e-mail na pomoc@800100100.pl

http://800100100.pl/

ZAGROŻENIA I ZGŁOSZENIA NIELEGALNYCH TREŚCI W INTERNECIE

Dyżurnet.pl to punkt kontaktowy, w którym możesz zgłaszać informacje o wszystkich nielegalnych i niepokojących Cię treściach znalezionych w Internecie. Jeśli specjaliści z dyżurnet.pl uznają, że znalezione przez Ciebie treści są nielegalne – poinformują o tym policję lub prokuraturę. Twoje zgłoszenie może być anonimowe, to znaczy, że nikt nie dowie się o tym, że to Ty zgłosiłeś nielegalne treści. Nielegalne treści zgłoś za pomocą formularza internetowego: https://dyzurnet.pl/formularz.html. Możesz także napisać maila na adres: dyzurnet@dyzurnet.pl lub zadzwonić pod całodobowy numer telefonu: 0 801 615 005. Koszt jak w przypadku połączenia lokalnego.

https://dyzurnet.pl/

Telefon 800 100 100 oferuje wsparcie i informacje rodzicom i nauczycielom, których dzieci i podopieczni są narażeni na kłopoty związane m.in. z przemocą online, seksualną, w szkole, z uzależnieniami czy też w związku z korzystaniem z nowych technologii, np. telefonów komórkowych. Pomoc jest bezpłatna i anonimowa; skontaktować się można również przez formularz http://800100100.pl/napisz lub pisząc e-mail na pomoc@800100100.pl

http://800100100.pl/

NARKOTYKI, UZALEŻNIENIA

MONAR jest stowarzyszeniem, które niesie pomoc osobom uzależnionym od narkotyków, zakażonym wirusem HIV czy bezdomnym. Jeśli Ty lub osoba z Twojego otoczenia ma podobny problem, skontaktuj się ze stowarzyszeniem pisząc na adres pomoc@monar.org 

http://www.monar.org/pl/ 

Ogólnopolski Telefon Zaufania  Narkotyki – Narkomania, to numer, pod którym uzyskasz pomoc oraz wsparcie, jeśli Twój problem (lub osoby z Twojego otoczenia) związany jest z narkotykami i uzależnieniem od narkotyków – zadzwoń pod 801 199 990. Telefon jest czynny codzienne od 16:00 do 21:00*, opłata wynosi 35gr za całe połączenie.

http://www.kbpn.gov.pl/portal?id=111047

Stowarzyszenie KARAN udziela informacji, pomocy oraz wsparcia osobom uzależnionym od narkotyków. Jeśli potrzebujesz takiej pomocy, zadzwoń pod nr 800 120 289 od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00-17:00.

http://karan.pl/index/?id=7bcdf75ad237b8e02e301f4091fb6bc8

POMOC OGÓLNA

Komitet Ochrony Praw Dziecka udziela wszechstronnej pomocy i pomaga skontaktować się z różnymi specjalistami. Skorzystaj z formularza zamieszczonego na stronie: http://kopd.pl/kontakt/ekspert-on-line/

 

 

 

 

                                                                                                                                     OPRACOWAŁA:

 

                                                                                                                                     Anna Wąsak

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Autorski program profilaktyczny z  zakresu zapobiegania używania przez uczniów środków  psychoaktywnych

,, STOP DOPALACZOM''

 

Podstawa prawna

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 sierpnia 2015 r. w sprawie zakresu i form prowadzenia w szkołach i placówkach systemu oświaty działalności wychowawczej, edukacyjnej, informacyjnej i profilaktycznej w celu przeciwdziałania narkomani

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 stycznia 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu i form prowadzenia w szkołach i placówkach systemu oświaty działalności wychowawczej, edukacyjnej, informacyjnej i profilaktycznej w celu przeciwdziałania narkomanii

 

WSTĘP

Wiek kilkunastu lat to czas szukania własnej drogi, poczucia bycia niezrozumianym, okres buntu przeciwko autorytetom. Czas ten więc sprzyja eksperymentowaniu z substancjami zmieniającymi świadomość. Substancje te ą coraz szerzej dostępne w coraz większym wyborze a młodzież  coraz częściej sięga po nie.

Używanie przez dzieci i młodzież  środków odurzających, przy jednoczesnym obniżeniu granicy wieku, powodują konieczność podejmowania przez szkoły działań zmierzających do eliminowania tych zjawisk. Najbardziej efektywną metoda przeciwdziałania zjawiskom patologicznym jest dostosowana do odbiorcy profilaktyka, która koncentruje uwagę ucznia na tym co jest dla niego dobre i zdrowe oraz służy jego dobremu samopoczuciu i prawidłowemu funkcjonowaniu w społeczeństwie.

ZAŁOZENIA PRORGAMU

Program przeznaczony jest dla uczniów klas IV - VIII   szkoły podstawowej im. Jana Pawła II w Prokowie, nauczycieli i rodziców, Dostarcza on informacji młodzieży, rodzicom i nauczycielom, o substancjach uzależniających, zagrożeniach im towarzyszących ich zażywaniu, wskazuje możliwość unikania tych zagrożeń. Program pokazuje perspektywy zdrowego życia i drogi do satysfakcji osobistych bez zażywania substancji uzależniających. Działania mają na celu wyposażenie uczniów w wiedzę i umiejętności niezbędnych w podejmowaniu właściwych decyzji między innymi: wyrabianie umiejętności asertywnego odmawiania oraz prowadzenie działań zmierzających do zmniejszenia rozmiarów niekorzystnych zjawisk.

Zaproponowana profilaktyka zawiera propozycję 7 godzin z młodzieżą ( zajęcia z wychowawcą), szkolenie dla nauczycieli,  2 spotkania z rodzicami oraz spotkania ze specjalistami od uzależnień. Program opiera się przede wszystkim na profilaktyce, czyli zapobieganiu. Profilaktykę rozumiemy jako aktywny proces, który przygotowuje uczniów do stawiania czoła przeciwnościom codziennego życia i pomaga je przezwyciężać. Uczeń powinien sam umieć stworzyć sobie takie warunki życia, które umożliwiają zdrowe zachowania i zdrowy styl życia..

 

 

 

I. CELE DZIAŁAŃ PROFILAKTYCZNYCH

1. Przekazywanie informacji o zagrożeniach zdrowotnych, społecznych i moralnych spowodowanych zażywaniem szkodliwych substancji.

2. Wskazywanie możliwości unikania tych zagrożeń oraz sposobów radzenia sobie z nimi.

3. Prezentowanie perspektyw zdrowego życia i drogi do satysfakcji osobistych bez stosowania środków uzależniających.

4. Kształtowanie umiejętności przeciwdziałania presji środowiska i rówieśników do przejawiania złych zachowań.

5. Uczenie dzieci spędzania wolnego czasu w sposób atrakcyjny i społecznie akceptowany.

 

II. CZYNNIKI WARUNKUJĄCE SKUTECZNOŚĆ PROFILAKTYKI

1. Do działań profilaktycznych włączeni powinni być wszyscy pracownicy szkoły, rodzice oraz instytucje zajmujące się problemami uzależnień.

2. Treść zajęć nie powinna rozbudzać u dzieci zainteresowania używkami, ciekawości i chęci spróbowania ich.

3. Zajęcia nie mogą przebiegać w atmosferze straszenia i moralizowania.

4. Podejmowane działania profilaktyczne zmierzać powinny do kształtowania u dzieci samoświadomości i samooceny oraz umiejętności komunikowania się i podejmowania decyzji i odpowiedzialności za siebie i innych.

III. ZADANIA

1. Dostarczanie informacji o substancjach uzależniających i skutkach ich zażywania.

2. Współpraca z rodzicami uczniów oraz instytucjami zajmującymi się problemami uzależnień.

3. Udzielanie porad uczniom, rodzicom  w zakresie zapobiegania uzależnieniom.

4. Kształtowanie odpowiednich postaw i umiejętności uczniów.

5. Udostępnianie uczniom, rodzicom i nauczycielom ulotek, materiałów edukacyjnych dotyczących problematyki środków psychoaktywnych.

IV. SPOSOBY REALIZACJI ZADAŃ

1.. Zdiagnozowanie problemu -przeprowadzenie wśród uczniów, rodziców i nauczycieli ankiet dotyczących wiedzy o środkach psychoaktywnych.

 2. Prowadzenie w klasach zajęć przez nauczycieli na bazie proponowanych scenariuszy.
3..Zorganizowanie spotkania profilaktycznego z rodzicami

4.. Zorganizowanie spotkań ze specjalistami.

5.  Formy teatralne

6. Seanse filmowe

V. EWALUACJA PROGRAMU

Ocena programu zostanie dokonana na podstawie ankiet skierowanych do rodziców i uczniów oraz poprzez opracowanie przez uczniów klas IV - VIII  prezentacji multimedialnej, która zawierać będzie wszystkie informacje z którymi zapoznawali się uczniowie dotyczących dopalaczy. Prezentacja zostanie udostępniona w Internecie. Równie ważnym elementem ewaluacji będzie bezpośrednia obserwacja zmian zachodzących w zachowaniu uczniów oraz efekty różnorodnych zaplanowanych działań realizowanych podczas godzin z wychowawcą ( plakaty, wystawy ). Wyniki ewaluacji staną się dla nas podstawa do planowania działań na następne lata.

 

 

 

 

         PLAN PROGRAMU

 

       ROK SZKOLNY 2020/ 2021

 

 

filmy edukacyjne

 

https://www.youtube.com/watch?v=UU0eiMuUEpM

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=DJUmFx9jf58

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=P-8a1roBc8g

 

 

 

VI. ZAŁACZNIKI.

 

1. Ankieta dotycząca środków psychoaktywnych dla uczniów
2. Ankieta dotycząca środków psychoaktywnych dla rodziców
3. Ankieta dotycząca środków psychoaktywnych dla nauczyciela
4. Ankieta podsumowująca realizacje programu dla uczniów
5. Scenariusze zajęć z uczniami

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Załącznik nr.1

 

 

ANONIMOWA ANKIETA DLA UCZNIÓW

https://www.interankiety.pl/f/RMBbybxM

1.   Jak oceniasz skalę zażywania dopalaczy  w Twoim otoczeniu?

 

a)      Duża             b)     Średnia          c)               Mała           d)         Trudno powiedzieć

 

2. Czy znasz skutki zażywania dopalaczy?

Tak                                                                 Nie

 

 

 3. Czy uważasz, że dopalacze są bezpieczne dla zdrowia?

 

            a)  Tak

            b)  Nie

            c)  Trudno powiedzieć

 

4. Czy Twoim zdaniem od dopalaczy  można się uzależnić?

 

            a) Tak

            b) Nie

            c) Nie wiem

 

5.  Skąd pochodzi Twoja wiedza o środkach uzależniających?

 

            a) z Internetu

            b) ze szkoły

c) od znajomych

            d) od rodziców

e) nie posiadam wiedzy na temat narkotyków

f)inne(skąd?)……………………………………………………………………………………..……………………………………………………………………………………………………

 

 

 6. Czy zauważyłeś, że ktoś na terenie szkoły sprzedaje dopalacze?

TAK / NIE


7. Czy byłeś namawiany do zażywania dopalaczy?

TAK / NIE
 

 8.       Co Cię skłoniło do spróbowania środków uzależniających?

 

            a) to pytanie mnie nie dotyczy

            b) namówili mnie znajomi

            c) chciałam/em zobaczyć jak to jest

            d) chciałam/em zapomnieć o problemach

            e)chciałam/em zaimponować innym

 

9.       Czy uważasz, że w szkole powinny częściej odbywać się zajęcia na temat profilaktyki uzależnień?

 

            a) Tak

            b) Nie

 

 10. Dlaczego młodzież sięga po dopalacze?

- uciekają od problemów rodzinnych
- dla zabawy
- dla szpanu
- z ciekawości
- zostali namówieni
- brak innych zajęć niż nauka
 

                                                                                  Dziękujemy za wypełnienie ankiety!

 

 

 

 

 

Załącznik nr.2

 

 

ANKIETA DLA RODZICÓW- ŚRODKI PSYCHOAKTYWNE

.

Szanowni Rodzice!

Proszę o wypełnienie ankiety, która jest anonimowa. Wyniki tej ankiety posłużą cennym badaniom, przeprowadzonym na terenie szkoły. Dziękuję za przychylne potraktowanie mojej prośby.

 

1. Czy wie Pani/ Pan co to są dopalacze?

a) tak

b) nie

c) częściowo,

2. Czy według Pani/ Pana dziecko zetknęło się z osobami używającymi dopalacze?

a) tak

b) nie

3. Czy wie Pani/ Pan jak rozpoznać że dziecko jest pod wpływem dopalaczy?

a) tak

b) nie

4. Czy według Pani / Pana istnieje na terenie szkoły zagrożenie dopalaczami?

a) tak

b) nie

c) częściowo

 

5. Czy Państwa dziecko chętnie rozmawia z Wami o swoich problemach?
a) nigdy
b) rzadko
c) często

6. Czy wiecie, jak Wasze dziecko spędza czas wolny?
a) tak
b) nie

7. Czy znacie większość kolegów i koleżanek swoich dzieci?
a) tak
b) nie



8. Czy zdaniem Państwa kiedykolwiek zdarzyło się, że dziecko używało środka uzależniającego?
a) tak - jeden, dwa razy
b) kilka razy
c) wiele razy
d) nigdy
e) nie wiem
 

 

9. Czy wie Pani/ Pan do kogo zwrócić się o pomoc, w razie zaobserwowania u dziecka użycia dopalaczy?

a) tak

10. Jakie środki według Pani/ Pana należałoby przedsięwziąć aby szkoła była miejscem bezpiecznym, wolnym od dopalaczy?

a) organizowanie dla dzieci i rodziców spotkań z pedagogiem, psychologiem, lekarzem
b) organizowanie pogadanek na wywiadówkach,
c) organizowanie dla dzieci czasu wolnego - wycieczki, zawody sportowe, festyny
d) nie oczekuję pomocy
 

Dziękujemy za wypełnienie ankiety!

 

Załącznik nr.3

 

 

ANKIETA DLA NAUCZYCIELI- ŚRODKI PSYCHOAKTYWNE

.

Proszę o wypełnienie ankiety, która jest anonimowa. Wyniki tej ankiety posłużą cennym badaniom, przeprowadzonym na terenie szkoły. Dziękuję za przychylne potraktowanie mojej prośby.

 

1. Czy wie Pani/ Pan co to są dopalacze?

a) tak

b) nie

c) częściowo,

 

2. Czy wie Pani/ Pan jak rozpoznać że dziecko jest pod wpływem dopalaczy?

a) tak

b) nie

3. Czy według Pani / Pana istnieje na terenie szkoły zagrożenie dopalaczami?

a) tak

b) nie

c) częściowo

4. Czy wie Pani/ Pan jakie są zainteresowania  waszych wychowanków?

a) tak

b) nie

 

5. Czy na godzinach wychowawczych poruszaliście tematykę związaną z asertywnością?

a) tak

b) nie

6.  Jakie środki według Pani/ Pana należałoby przedsięwziąć aby szkoła była miejscem bezpiecznym, wolnym od środków psychoaktywnych?

a) organizowanie dla dzieci i rodziców spotkań z pedagogiem, psychologiem, lekarzem
b) organizowanie pogadanek na wywiadówkach,
c) organizowanie dla dzieci czasu wolnego -  wycieczki, zawody sportowe, festyny
e) inne……………………………

 

 

Dziękuję za wypełnienie ankiety!

 

 

 

 

ANKIETA PODSUMOWUJĄCA REALIZACJE PROGRAMU

UCZNIOWIE

Proszę zakreślić jedną 6odpowiedź.

 

 

 

 

Czego się jeszcze nauczyłem/Am…………………………………………..

 

 

 

 

 

 

 

 

SCENARIUSZE ZAJĘĆ Z UCZNIAMI

 

 

Tematy zajęć z młodzieżą:

1. SUBSTANCJE UZALEŻNIAJĄCE
2. DOPALACZE – ZABÓJCZA MODA
3. :  ZACHOWANIA ASERTYWNE
4. SPOSÓB NA NUDĘ.
5. ETAPY PODEJMOWANIA  DECYZJI
6. MOJE MOCNE STRONY.
7. GDZIE SZUKAĆ POMOCY?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ – SCENARIUSZE GODZIN WYCHOWAWCZYCH

 

TEMAT: SUBSTANCJE UZALEŻNIAJĄCE.

Cel ogólny: Zapoznanie uczniów z mechanizmem uzależnienia oraz rodzajami środków uzależniających.

Cele szczegółowe:

- rozróżnia naturalne i chemiczne sposoby osiągania dobrego samopoczucia,

- rozpoznaje substancje odurzające oraz mechanizmy ich działania.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

Szary papier, pisaki, szpula nici, plansza z nazwami narkotyków.

METODY: mini wykład, pogadanka, ćwiczenia praktyczne

Przebieg zajęć:

1. Wprowadzenie do tematu
   Tematem lekcji są środki uzależniające. Na nasze uczucia może wpływać to, co dzieje się w realnym życiu i to, co dzieje się w naszym mózgu. Mózg rejestruje to, co dzieje się w realnym świecie, ale może być również pobudzony sztucznie za pomocą środków chemicznych. Pierwszy sposób polega na tym, ze człowiek próbuje tak postępować, aby jego życie stawało się lepsze i tworzyło więcej okazji do przyjemnych przeżyć. A do tego potrzebna jest własna aktywność i wybór takich działań, które człowiekowi służą, a przy tym nie szkodzą jemu samemu i innym ludziom.Drugi sposób na ulepszenie samopoczucia to zażywanie substancji chemicznych po to, by uciec od przezywania stanów przykrych. Jest to droga sztuczna, ponieważ pod wpływem substancji chemicznych uczucia ulegają zmianie, a ludzie czują się lepiej tylko w danej chwili. Oczekiwany efekt uzyskuje się tylko na początku brania tych substancji, jednak po to, by znowu poczuć się "dobrze". Człowiek nie potrafi już żyć bez chemicznego pobudzenia własnego mózgu, ale im dłużej to robi, tym większych szkód doznaje, a nie mogąc od tego się powstrzymać, ulega zniszczeniu.

2.Skojarzenia: Pytania do klasy:

- Co robią ludzie, aby poprawić sobie samopoczucie?- zapisuje odpowiedzi dzieląc je na naturalne i sztuczne.

3. Omówienie planszy: uczniowie zastanawiają się nad podziałem metod na dwie grupy:

a. naturalne – polegające na własnej aktywności, która nie szkodzi ani nam, ani innym ludziom,

b. sztuczne – stosując środki uzależniające – które wpływają na działanie mózgu i nasze uczucia dopóki działają w organizmie.

4. Doświadczenie – mechanizm uzależnienia:

Uczeń odwija kawałek nici ze szpulki a następnie rozrywa ją na dwie części, następnie drugi uczeń owija nicią nadgarstki kolegi, a ten próbuje je rozerwać. Na tym przykładzie nauczyciel tłumaczy jak łatwo i niezauważalnie człowiek może popaść w uzależnienie z którego nie może się wyswobodzić.

5. Wykład – substancje uzależniające (prezentacja multimedialna lub z użyciem materiałów pomocniczych – plansz o substancjach uzależniających).

I. Nikotyna - organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów pirydynowych zawarty w liściach i korzeniach tytoniu szlachetnego .  W niskich dawkach (1–3 mg) wykazuje działanie stymulujące, co jest głównym powodem, dla którego palenie tytoniu sprawia przyjemność. W małych dawkach działa ona stymulująco, powodując wzmożone wydzielanie adrenaliny, co powoduje wszystkie związane z tym objawy (zanik bólu i głodu, przyspieszone bicie serca, rozszerzone źrenice itp). W większych dawkach powoduje trwałe zablokowanie działania układu nerwowego, gdyż wiąże się ona trwale z receptorami nikotynowymi w komórkach nerwowych zaburzając ich metabolizm. Pojawia się uczucie lekkości, następnie zmiana percepcji, zmiana postrzegania otoczenia, światłowstręt, zmęczenie, brak energii, uczucie oderwania od rzeczywistości, myślotok, wymioty, biegunka. W jeszcze większych dawkach występuje zamroczenie pola widzenia i pojawić się mogą halucynacje – zazwyczaj czarno-białe "wizjonerskie" obrazy. W ekstremalnie wysokich dawkach następuje utrata przytomności, drgawki i zgon.

II. Środki tłumiące –np.  alkohol etylowy - Etanol jest substancją narkotyczną z kategorii depresantów. W małych dawkach – rzędu 30–35 ml (duże piwo, dwa kieliszki wódki) wywołuje on stan pobudzenia, przyspieszone bicie serca, rozszerzenie źrenic, zaprzestanie odczuwania zmęczenia i ogólną poprawę nastroju. U zdrowej, młodej osoby, która do tej pory nie spożywała alkoholu, wypicie 100 g etanolu (ok. 1/4 l wódki) powoduje już zwykle stan silnego zamroczenia – objawiający się utratą sprawności ruchowej, problemami z utrzymaniem równowagi, utratą kontroli nad własnymi emocjami. W skrajnych postaciach zamroczenie alkoholowe przejawia się czasami całkowitą utratą świadomości i zanikami pamięci, zanika zdolność koncentracji i oceny sytuacji, pamięć, mowa, widzenie staje się nieostre. Często alkohol leży u podstaw zachowań agresywnych i impulsywnych, a zaburzenie zdolności logicznego myślenia może powodować nieporozumienia, przez co osoby nadużywające alkoholu często wdają się w bójki.

III. Halucynogeny – marihuana - wysuszone i czasem sfermentowane kwiatostany(niejednokrotnie z niewielką domieszką liści) żeńskich roślin konopi (Cannabis sativa) zawierające substancje psychoaktywne z grupy kannabinoli. Ma ona w zależności od warunków działanie: uspokajające, lekko euforyzujące i przeciwbólowe, pobudzające apetyt, rozkurczające mięśnie, zmniejszające ciśnienie śródgałkowe i rozszerzające oskrzela.

IV. Środki pobudzające – amfetamina - organiczny związek chemiczny, pochodna β-fenyloetyloaminy. Powoduje  silne pobudzenie psychomotoryczne, euforia, przyśpieszona akcja serca i szybki oddech, podwyższone ciśnienie krwi, brak łaknienia i potrzeby snu, rozszerzenie źrenic, bladość skóry, gonitwa myśli, silna euforia, jadłowstręt i światłowstręt, suchość w ustach, zmniejszona wrażliwość na ból oraz zmęczenie.

V. Opiaty – morfina -  organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów. Wchodzi w skład opium i jest jego najistotniejszym składnikiem psychoaktywnym. Ma działanie narkotyczne (odurzające), przeciwbólowe, przeciwkaszlowe, przeciwbiegunkowe, działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (zalicza się do depresantów). Nadmierne dawki mogą prowadzić do śpiączki z depresją ośrodka oddechowego (niewydolność oddechowa). Kilkunastokrotne użycie morfiny prowadzi do uzależnienia fizycznego, uzależnienie psychiczne występuje znacznie szybciej.

 

VI. Praca na forum lasy. "Burza mózgów".
Prowadzący zajęcia prosi klasę o podanie powodów, dla których ludzie sięgają po środki uzależniając. Następne uczniowie odpowiadają na pytanie:
Co się później dzieje z kimś, kto sięga po środki uzależniające np. z ciekawości.
Podsumowując wypowiedzi uczniów nauczyciel podkreśla, ze osoba sięgająca po środki uzależniające wpada w chemiczną pułapkę, tj. zniekształca obraz świata, na który patrzy i oszukuje sam siebie, gdyż pod wpływem tych środków zmienia się nie tylko stan uczuć, ale i sposób myślenia. Przez chwilę "szpanuje", ma nowych przyjaciół, jednak później uzależnia się i przestaje interesom się czymkolwiek oprócz substancji uzależniających, bez których z czasem nie potrafi już funkcjonować.

VII. Praca w małych grupach. Ćwiczenie.
Dzielimy klasę na grupy czteroosobowe. Każda grupa na karteczkach zapisuje skojarzenia ze słowem "uzależnienia". Następnie prosimy liderów grup o podyktowanie swoich zapisów. Pozytywne skojarzenia zapisujemy na jednej postaci człowieka (wyciętej z papieru), negatywne zaś na drugiej. Kiedy zapisane są już wszystkie skojarzenia, kładziemy sylwetkę pozytywną na tę z negatywnymi określeniami. Zadajemy pytania typu:
Czy osoba uzależniona zawsze czuje się "na luzie", "odlotowo", co się z nią dzieje?
Kiedy grupa podaje odpowiedzi, możemy odrywać małe kawałki pozytywnej sylwetki, spod której wylania się całkiem nowy obraz osoby uzależnionej.

 

VII. Runda końcowa: Każdy uczeń kończy następujące zdanie: Dzisiaj na zajęciach ważne dla mnie było…

 

 

 

 

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ – SCENARIUSZE ZAJĘĆ

 

TEMAT: DOPALACZE – ZABÓJCZA MODA

Cel ogólny: Zapoznanie uczniów z mechanizmem działania dopalaczy.

Cele szczegółowe:

-uczeń podaje przyczyny sięgania po dopalacze przez młodzież,

- potrafi podać skutki działania dopalaczy,

- potrafi podać argumenty za oraz przeciw używania dopalaczy,

- potrafi odróżnić dopalacze od innych substancji psychoaktywnych

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

Szary papier, pisaki, prezentacja Dopalacze, arkusz niedokończone zdania

METODY: burza mózgów, pogadanka, dyskusja 

Przebieg zajęć:

1. Nauczyciel zadaje uczniom pytanie: czym wg was są dopalacze?
Przykładowe odpowiedzi:
Dopalacze to:
- substancje psychoaktywne,
- produkt współczesnej mody,
- substytuty uzależniających substancji chemicznych i
mieszanki ziół,
- pierwszy krok do nałogu,
- zagrożenia dla zdrowia i życia …
2. Nauczyciel włącza uczniom przygotowaną wcześniej prezentację multimedialną dotyczącą skutków zażycia substancji psychoaktywnych oraz sposobów ograniczenia mody na dopalacze.
3. Nauczyciel przeprowadza rozmowę dydaktyczną z uczniami na temat materiału stymulującego przedstawionego w prezentacji.
 

 

4.Informacje podstawowe:

1. Używanie tzw. dopalaczy jest niebezpieczne dla zdrowia fizycznego,

psychicznego i relacji społecznych użytkownika.

Prezentując ten podstawowy komunikat musimy umieć podać pojedyncze

2. Producenci i sprzedawcy tzw. dopalaczy nie gwarantują nam bezpieczeństwa,

nie prowadzą żadnych wystarczających badań analitycznych z punktu widzenia bezpieczeństwa użytkownika. To zawsze wielki eksperyment na ludziach.

3. Z powodu używania różnorodnych składników nie da się odpowiedzialnie przewidzieć skutków indywidualnych użycia danego „dopalacza" u konkretnego użytkownika. Taka sytuacja bardzo utrudnia pomoc lekarską, gdy jest ona niezbędna.

4. W niektórych „dopalaczach” wykryto substancje będące nielegalnymi narkotykami z potencjałem uzależnienia, dodane tam bez wiedzy nabywcy. Tzw. dopalacze mogą uzależniać.

5. Nie wszyscy używają tzw. dopalaczy, w gruncie rzeczy była to i jest

nadal mniejszość i to zdecydowana MNIEJSZOŚĆ. Moda na „dopalacze” nie obowiązuje, nie ma jej, ogranicza się do wybranych, niewielkich środowisk.

 

0. 5. Burza mózgów:
1. Uczniowie wypisują motywy , którymi kierują się młodzi ludzie sięgając po dopalacze;
2. Uczniowie wypisują argumenty przeciw braniu dopalaczy
   6. Arkusz „Moje poglądy”: uczniowie kończą następujące zdania:

- Dopalacze kojarzą mi się z …

- Według mnie dopalacze są …

- Kiedy moi rówieśnicy korzystają z dopalaczy myślę …

- Dopalacze są …

6. Dyskusja.

Uczniowie dzielą się na dwie grupy. Jedna przygotowuje argumenty przemawiające za słusznością zdania: Warto brać dopalacze, druga: Dopalacze szkodzą. Argumenty zapisujemy na tablicy.

7. Omówienie dyskusji:

Propozycje pytań do uczniów:

- Które argumenty przekonały Was o słuszności tezy Warto brać dopalacze?

- Które z argumentów przeciw braniu dopalaczy przemówiły do Was najbardziej?

- Co przekonuje was o słuszności własnego wyboru – niebrania dopalaczy?

8. Runda końcowa: Każdy uczeń kończy następujące zdanie: Z dzisiejszych zajęć zapamiętałem…

9. Ewaluacja – ankieta ewaluacyjna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ - SENARIUSZE ZAJĘĆ

 

TEMAT:  ZACHOWANIA ASERTYWNE.

Cel ogólny: zapoznanie uczniów z techniką zachowań asertywnych.

Cele szczegółowe:

- uczeń rozpoznaje zachowania asertywne,

- potrafi określić przyczynę zachowań asertywnych,

- rozwija poczucie własnej wartości.

Środki dydaktyczne: arkusze papieru, pisaki

Metody: wykład, ćwiczenia praktyczne, burza mózgów, psychodrama.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1. Wykład – zachowania asertywne:

ASERTYWNOŚĆ – charakteryzuje się respektowaniem własnych praw oraz uszanowaniem praw innych. Zachowując się asertywnie:

- jesteśmy zadowoleni z siebie i innych,

-  mamy szacunek dla siebie i innych,

- mniej ranimy innych,

- kształtujemy poczucie własnej wartości

Ryzykujemy, że:                                         

- będziemy źle postrzegani przez innych, ponieważ wyrażamy swoje odczucia,

- uzyskamy etykietę człowieka idącego przez życie przebojem,

- możemy się spodziewać zmian w naszych relacjach z innymi.

2. Ćwiczenie – sztuka odmawiania:

Przed rozpoczęciem ćwiczenia nauczyciel precyzuje uczniom pojęcie „odmowa asertywna”, zaznacza że mówiąc innym nie, pamiętali o uzasadnieniu swojej decyzji. Podkreśla także aby:

- nie przepraszali swojego rozmówcy – odmowa nie jest niczym złym,

- nie usprawiedliwiali swojego postępowania,

- nie krytykowali ani nie pouczali drugiej osoby,

Ćwiczenie w parach – odmawianie:

Jeden uczeń chce od drugiego pożyczyć zeszyt, pieniądze itp. Zadaniem właściciela jest asertywnie odmówić swojemu rozmówcy np.

Niepoprawnie – Nie pożyczę ci tej książki bo u ciebie jest brudno i mi ją zniszczysz.

Poprawnie – Nie pożyczę ci tej książki bo mam taką zasadę, że nie pożyczam książek.

3. Omówienie ćwiczenia:

Propozycje pytań dla uczniów

- Co czuliście pożyczając drugiej osobie rzecz?

- Co czuliście odmawiając?

- W której roli łatwiej się wam było odnaleźć: pożyczającego czy właściciela?

4. Burza mózgów:

 Odwołując się do własnych refleksji, uczniowie mówią, co ryzykują zachowując się asertywnie. Wypowiadają się też na temat wpływu zachowania na wizerunek publiczny. Swoje propozycje zapisują na arkuszach papieru>

5. Psychodramy:

Propozycje sytuacji do odegrania:

1. Chłopak wchodzi do szkolnej łazienki, w której koledzy palą papierosyl. Koledzy zachęcają go by się do nich przyłączył.
2. Koleżanka pożycza drobne sumy pieniędzy, ale nigdy ich nie oddaje. Teraz znowy próbuje pożyczyć pieniądze.
3. Klasa planuje iść na wagary, jednak 2 osoby uważają, że to jeszcze bardziej pogorszy sytuację klasy.

6. Omówienie scenek:

Propozycje pytań do uczniów:

- Co czujemy, myślimy, robimy w sytuacjach wymagających od nas przeciwstawienia się innym?

- Na czym polegałyby asertywne zachowania w tych sytuacjach?

7. Każdy uczeń kończy zdanie: Dzisiaj na zajęciach zaskoczyło mnie …

8. Ewaluacja – ankieta ewaluacyjna

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ - SENARIUSZE ZAJĘĆ

 

TEMAT:  SPOSÓB NA NUDĘ.

 

CZĘŚĆ I

.PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1. 1. WPROWADZENIE DO TEMATU. Nauczyciel zadaje pytania – czym jest nuda? Kiedy ludzie się nudzą oraz czy nuda jest zła i kiedy należy  znią walczyć?
   2. ZAPISYWANIE PRZEZ UCZNIÓW NA KARTKCE Z KALENDARZA  ( Z GODZINAMI) SWOJEGO PLANU DNIA.
   3. UCZNIOWIE ODCZYTUJA SWÓJ PLAN DNIA

4. OGLĄDANIE FILMU PREZENTUJĄCEGO WYWIAD Z DZIENNIKARZEM,

P. KRZYSZTOFEM ZIEMCEM

5. ROZMOWA NA TEMAT FILMU: CZEGO DZIECI SIĘ DOWIEDZIAŁY,

CO ZAPAMIĘTAŁY, CO BYŁO DLA NICH CIEKAWE

5. „ZRÓBMY WYWIAD!”

– N. zapowiada, że będą  samodzielnie prowadzić wywiady z kilkoma

pracownikami szkoły na temat ich sposobów na nudę i spędzania wolnego czasu.

Aby to zrobić, konieczne jest przygotowanie się do takiej rozmowy.

– Na podstawie obejrzanego wcześniej filmu uczniowie nazywają zasady prowadzenia

wywiadu, a nauczyciel zapisuje je w punktach na dużym arkuszu papieru, np.

• pamiętaj, na jaki temat prowadzisz wywiad,

• dobrze przemyśl i zapisz na kartce kilka pytań do wywiadu,

• kulturalnie przywitaj i pożegnaj się z rozmówcą, podziękuj mu za rozmowę,

• w czasie rozmowy patrz na osobę, która mówi.

6. Uczniowie w parach konstruują przykładowy wywiad a następnie go odczytują.
7. 7. Wsólne wybieranie najciekawszych pytań do przeprowadzenia wywiadów z uczniami i pracownikami szkoły

Zadaniem uczniów będzie w parach w ciągu tygodnia przeprowadzić wywiad z dowolnym uczniem oraz przydzielonym pracownikiem szkoły

 

CZĘŚĆ II

 

PO SKOŃCZONYCH WYWIADACH UCZNIOWIE ZDAJĄ RELACJE Z ODBYTYCH

ROZMÓW

 

 

 

N. zawiesza na tablicy dużyarkusz papieru z narysowanympośrodku kołem (słońcem).

– W kole napisany jest temat:SPOSOBY NA NUDĘ.

– Grupy kolejno opowiadają, o jakich sposobach mówili rozmówcy. Każdy pomysł zostaje

zapisany przez N. w postaci promienia słońca wokół koła .Powtarzające się u rozmówców

hasła przedłużają promienie o kolejne okienka.

– Tak utworzone słoneczko daje okazję do podsumowania wywiadów i zauważenia

przez dzieci, których pomysłów na nudę jest więcej, a których mniej. W dalszej

dyskusji dzieci próbują wyjaśniać, z czego te różnice wynikają, czym są

spowodowane, i które ze sposobów

Umieszczenie plakatów na holu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ – SCENARIUSZE GODZIN WYCHOWAWCZYCH

TEMAT: ETAPY PODEJMOWANIA  DECYZJI.

Cel ogólny: Zapoznanie uczniów z mechanizmem podejmowania decyzji.

Cele szczegółowe:

- uczeń potrafi odmawiać,

- potrafi  podejmować odpowiedzialne decyzje,

- potrafi być asertywny.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

Plansza „ Labirynt podejmowania decyzji”, karty z planszą dla każdego ucznia

Metody: Wykład, psychodrama, praca indywidualna i w grupach.

Przebieg zajęć:

1. Wstęp – wszyscy w kręgu określają swój nastrój w skali 1 do 10.
2. Wykład – Etapy decydowania i odmawiania.

ETAP I:

Sprawdź zadając pytania czy to co proponuje Ci kolega jest naprawdę dla ciebie dobre:

- Czy jest to bezpieczne?

- Czy jest to dla mnie zdrowe?

- Czy rodzice zgodziliby się na to?

- Jak będę się czuł kiedy to zrobię?

ETAP II:

Jeśli dany pomysł jest zły, podejmij decyzję odmowną (możesz powiedzieć NIE, możesz postępować inaczej niż kolega, możesz odejść jeśli coś ci nieodpowiada)

ETAP III:

Powiedz NIE i ewentualnie zaproponuj swojemu rozmówcy w zamian coś innego (zmieniając temat rozmowy, proponując inny sposób spędzania czasu, obracając propozycję w żart).

3. Omówienie sytuacji, psychodrama:

Scenka: Jesteś u koleżanki lub kolegi w domu. Wykorzystując nieobecność rodziców namawia Cię on/ona do np. wypicia piwa.

4. Praca w grupach 3-4 osobowych – psychodrama:

Jedna z osób namawia drugą do zażywania środków odurzających, a trzecia – pozostaje obserwatorem zajścia. Po kilku minutach następuje zamiana ról.

5. Omówienie scenek: Uczniowie wypowiadają się na temat uczuć, których doświadczali wcielając się w poszczególne role. Co sprawiało im największą trudność w odmowie.
6. Plansza Labirynt podejmowania decyzji: nauczyciel omawia planszę, a następnie uczniowie samodzielnie ją wypełniają zwracając szczególną uwagę na skutki decyzji.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SYTUACJA

 

 

 

 

MOŻNA                                                                   MOŻNA                                             MOŻNA

 

 

 

 

 

SKUTKI                                                                   

 

SKUTKI                                                                  SKUTKI

 

 

 

 

                                                                                 ROZWIAZANIE

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

7. Runda końcowa: Każdy uczeń kończy następujące zdanie: Na dzisiejszych zajęciach zaskoczyło mnie…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ – SCENARIUSZE ZAJĘĆ

TEMAT: MOJE MOCNE STRONY.

Cel ogólny: umiejętność określania swoich mocnych i słabych stron.

Cele szczegółowe:

- uczeń uświadamia sobie mocne strony,

- potrafi je u siebie rozpoznać.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

Brystol, kredki, sylwetka człowieka wycięta z papieru.

METODY: mini wykład, burza mózgów, ćwiczenia praktyczne

Przebieg zajęć:

1. Runda wstępna: Wszyscy kończą następujące zdanie: Ostatnio zostałem pochwalony za ...
2. Krótkie wprowadzenie do zajęć.

Nauczyciel tłumaczy wszystkim, że warto każdego dnia myśleć o sobie pozytywnie, nasza samoocena ma bowiem wpływ na to, jak się zachowujemy, jakich wyborów dokonujemy. Gdy słyszymy o sobie negatywne opinie nasze poczucie własnej wartości maleje. Pozytywne uwagi i myśli wzmacniają wiarę we własne siły.

 

3. Ćwiczenie – moja sylwetka: W kontur postaci wyciętej z papieru uczniowie wpisują swoje mocne strony np. moje ręce potrafią najlepiej grać w koszykówkę itp.

 

4. Omówienie ćwiczenia: Uczniowie kolejno mówią co sprawiło im największą trudność w tym zadaniu, a co było łatwe.
5. Gra „List Polecony”:

Uczniowie otrzymują po trzy kartki z niedokończonym zdaniem: Lubię kiedy TY … Następnie uzupełniają jego treść – na każdej  z otrzymanych kartek – w zależności od tego, do kogo chcą skierować swoje komunikaty. Chętni odczytują swoje komunikaty.

6. Omówienie gry:

Wszyscy wypowiadają się na temat uczuć, które towarzyszyły im , gdy odczytywali pozytywne informacje o sobie.

7. Ewaluacja – ankieta ewaluacyjna.

 

PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ – SCENARIUSZE ZAJĘĆ

 

TEMAT: GDZIE SZUKAĆ POMOCY?

Cel ogólny: wskazanie osób i instytucji do których uczniowie mogą zwrócić się z prośbą o pomoc.

Cele szczegółowe:

- uczeń wie do kogo może się zwrócić z prośbą o pomoc w sprawie uzależnień na terenie szkoły lub gminy,

- zna zakres oferowanej pomocy przez osoby lun instytucje.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE: Kartki papieru, długopisy.

METODY: pogadanka

Przebieg zajęć:

1. Runda wstępna: Wszyscy kończą następujące zdanie: Czuję się dziś jak …
2. Pogadanka dotycząca osób i instytucji, do których uczniowie mogą się zwrócić o pomoc zarówno w szkole, jak i na terenie gminy.
3. Podanie uczniom nazw instytucji udzielających wsparcia uzależnionym i ich rodzinom oraz adresów umożliwiających kontakt z tymi placówkami.

 

Jeżeli ktoś naruszył Twoje Prawa, powinieneś to zgłosić. Najlepiej porozmawiaj z rodzicami, szkolnym pedagogiem lub wychowawcą.
Jeżeli nie chcesz, aby ktoś dowiedział się o Twoich problemach, możesz zadzwonić i anonimowo porozmawiać z kimś, kto Ci pomoże.

Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka to telefon skierowany do wszystkich dzieci, które potrzebują pomocy. Jeśli zadzwonisz pod ten numer, będziesz mógł/mogła porozmawiać ze specjalistą, który postara Ci się pomóc. Numer 0 800 12 12 12 jest bezpłatny, jeśli dzwonisz z telefonu stacjonarnego. Telefon działa od poniedziałku do piątku w godzinach 8:15-20:00*.

NIEBEZPIECZNE SYTUACJE  

Numer 112 to numer alarmowy, pod który możesz zadzwonić, gdy znajdziesz się w niebezpiecznej sytuacji. Zadzwoń pod ten numer, jeśli uważasz, że potrzebna jest interwencja policji, straży pożarnej lub pogotowia.

http://www.112.gov.pl/

OFIARY I ŚWIADKOWIE PRZEMOCY

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę uruchomiła bezpłatny telefon zaufania dla dzieci i młodzieży. Jeżeli czujesz się krzywdzony i potrzebujesz pomocy – możesz zadzwonić pod numer 116 111. Specjaliści porozmawiają z Tobą o każdym problemie, z którym nie potrafisz sobie poradzić i udzielą Ci pomocy. Telefon działa codziennie w godzinach 12:00 – 22:00*. Pytania możesz też zadawać przez stronę internetową: www.116111.pl

http://fdds.pl/

Niebieska Linia to Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie, które przeciwdziała przemocy, dostarcza specjalistycznej pomocy psychologicznej i prawnej oraz prowadzi ośrodek dla osób dotkniętych przemocą. Jeśli czujesz, że zostałeś pokrzywdzony i nie wiesz, gdzie masz szukać pomocy, skontaktuj się z Pogotowiem przez e-mail: pogotowie@niebieskalinia.pl lub skorzystaj z całodobowego Ogólnopolskiego Telefonu dla Ofiar Przemocy w Rodzinie: 800 120 002.

http://www.niebieskalinia.pl/

Telefon 800 100 100 oferuje wsparcie i informacje rodzicom i nauczycielom, których dzieci i podopieczni są narażeni na kłopoty związane m.in. z przemocą online, seksualną, w szkole, z uzależnieniami czy też w związku z korzystaniem z nowych technologii, np. telefonów komórkowych. Pomoc jest bezpłatna i anonimowa; skontaktować się można również przez formularz http://800100100.pl/napisz lub pisząc e-mail na pomoc@800100100.pl

http://800100100.pl/

ZAGROŻENIA I ZGŁOSZENIA NIELEGALNYCH TREŚCI W INTERNECIE

Dyżurnet.pl to punkt kontaktowy, w którym możesz zgłaszać informacje o wszystkich nielegalnych i niepokojących Cię treściach znalezionych w Internecie. Jeśli specjaliści z dyżurnet.pl uznają, że znalezione przez Ciebie treści są nielegalne – poinformują o tym policję lub prokuraturę. Twoje zgłoszenie może być anonimowe, to znaczy, że nikt nie dowie się o tym, że to Ty zgłosiłeś nielegalne treści. Nielegalne treści zgłoś za pomocą formularza internetowego: https://dyzurnet.pl/formularz.html. Możesz także napisać maila na adres: dyzurnet@dyzurnet.pl lub zadzwonić pod całodobowy numer telefonu: 0 801 615 005. Koszt jak w przypadku połączenia lokalnego.

https://dyzurnet.pl/

Telefon 800 100 100 oferuje wsparcie i informacje rodzicom i nauczycielom, których dzieci i podopieczni są narażeni na kłopoty związane m.in. z przemocą online, seksualną, w szkole, z uzależnieniami czy też w związku z korzystaniem z nowych technologii, np. telefonów komórkowych. Pomoc jest bezpłatna i anonimowa; skontaktować się można również przez formularz http://800100100.pl/napisz lub pisząc e-mail na pomoc@800100100.pl

http://800100100.pl/

NARKOTYKI, UZALEŻNIENIA

MONAR jest stowarzyszeniem, które niesie pomoc osobom uzależnionym od narkotyków, zakażonym wirusem HIV czy bezdomnym. Jeśli Ty lub osoba z Twojego otoczenia ma podobny problem, skontaktuj się ze stowarzyszeniem pisząc na adres pomoc@monar.org 

http://www.monar.org/pl/ 

Ogólnopolski Telefon Zaufania  Narkotyki – Narkomania, to numer, pod którym uzyskasz pomoc oraz wsparcie, jeśli Twój problem (lub osoby z Twojego otoczenia) związany jest z narkotykami i uzależnieniem od narkotyków – zadzwoń pod 801 199 990. Telefon jest czynny codzienne od 16:00 do 21:00*, opłata wynosi 35gr za całe połączenie.

http://www.kbpn.gov.pl/portal?id=111047

Stowarzyszenie KARAN udziela informacji, pomocy oraz wsparcia osobom uzależnionym od narkotyków. Jeśli potrzebujesz takiej pomocy, zadzwoń pod nr 800 120 289 od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00-17:00.

http://karan.pl/index/?id=7bcdf75ad237b8e02e301f4091fb6bc8

POMOC OGÓLNA

Komitet Ochrony Praw Dziecka udziela wszechstronnej pomocy i pomaga skontaktować się z różnymi specjalistami. Skorzystaj z formularza zamieszczonego na stronie: http://kopd.pl/kontakt/ekspert-on-line/

 

 

 

 

                                                                                                                                     OPRACOWAŁA:

 

                                                                                                                                     Anna Wąsak